Zwanen in de motregen.

De zwanenmoeder
richt zich op van haar nest en
toont haar eieren.

14 april 2011

Het weer is een beetje teleurstellend. De lucht is grauw en grijs en het is koud. Ik ben al even op de fiets geweest en moest mijn handschoenen aantrekken, zo fris vond ik de wind aan mijn handen. Wat een verschil met gisteren toen ik door Amsterdam fietste en de terrassen vol zag zitten met vrolijke Amsterdammers.
Met mijn jas tot bovenaan dicht geknoopt wandel ik naar buiten.

Ik loop over het veldje tussen de huizenblokken waar zoveel molshopen zijn. Mijn blik valt op een flinke hoop. Opeens zie ik de aarde bewegen. Gespannen wacht ik af of er iets boven komt, maar dat gebeurt niet. Ik begin te graven in het bergje en ontdek dat er zich een flinke gang onder het heuveltje bevind. De mol is in geen velden of wegen te bekennen. Natuurlijk niet! Hij zal wel gek zijn!

De molsgang!

Ik word weer gedreven naar mijn zitboom, waar ik gisteren zomaar een schedeltje vond van een meerkoet. Ik scharrel in de struiken en ben blij verrast als ik op nog een schedeltje stuit. Deze keer een met tandjes. Een rat! Als ik verder kijk vind ik een tweede schedeltje. Deze keer van een vogel met een flinke snavel. De schedel is groter dan die van de meerkoet. Er moet hier een komplete slachtpartij hebben plaatsgevonden, met al die restanten. Ik zie wel wat grote witte flatsen hier en daar. Een reiger? Een uil zal het niet zijn, want die maakt mooie braakballen. Bovendien heb ik hier ook nog nooit het geluid van een uil gehoord. De ware toedracht van het drama zal mij waarschijnlijk nooit onthuld worden! 

Al mijn vondsten inclusief eendenei

 Met de schedeltjes veilig opgeborgen loop ik verder door het struikgewas. Het voortdurende geritsel, wat me steeds de oren doet spitsen, is van de merels. Die maken er een dagtaak van om door de dorre bladeren op de grond onder de bomen te scharrelen op zoek naar een snack. Ik verwacht iedere keer weer een haas of een egel te zien, maar het is altijd een merel. Wel vind ik een paar lege doppen, eenden eieren of van een andere vogel. Ik zet ze in een boom en maak er een stilleven van om te fotograferen.

Stilleven met eieren

Ik sluip verder door de bosjes. Het begint zacht te motregenen. Langs de kant van het water zit een meerkoet op haar nest. Ik heb nog veel eierloze nesten gezien, maar deze meerkoet zit wel degelijk op eieren. Als ze mij ziet, staat ze op om een verdedigende houding aan te nemen. Dan kan ik net eventjes in haar nest kijken.

Er zijn net een paar eitjes zichtbaar

Ik ga snel weg, want ik wil haar niet overstuur maken. Papa komt er ook al aangezwommen. Een eind verderop zit nog een meerkoet te broeden. Deze vader zwemt af en aan met natte bladeren voor het nest of voor moeder om op te eten.

Ik vind het ontzettend leuk om al die bedrijvigheid rond de nesten te zien. Straks zullen er weer allemaal van die oerlelijke meerkoetbaby's rondzwemmen. Schattig!

Mijn volgende missie is het zwanenechtpaar bezoeken. Ik zie ze vanuit de verte al liggen. Vader is ook bij het nest. Via de steiger sluip ik naar ze toe. Inmiddels is het echt gaan regenen. Ik bescherm de camera met mijn armen.
Als ik bij het nest ben kijkt vader zwaan op. Hij is alert, maar doet niets. Ik ga weer tegen de boom zitten en kijk toe. Vader steekt zijn kopje tussen zijn veren, maar doet toch steeds weer zijn ogen open om te kijken of ik niets van plan ben. Hij blijft waakzaam.
Ik zit heel stil met mijn rug tegen de boom in de motregen. In gedachte spreek ik het universum aan. Oh, laat moeder zwaan heel even op staan, zodat ik haar eieren kan zien. En dan gebeurt het. Moeder zwaan staat ineens op van haar nest. Voor mijn ogen keert ze haar eieren en rangschikt ze in haar nest.

moeder zwaan richt zich op van haar nest en schikt haar eieren.



Ze doet het heel zorgvuldig. Ik waag me iets dichterbij. Vader blijft rustig, moeder ook. Ik tel minstens 9 eieren in het nest. Ik ben helemaal opgewonden. Hier sta ik tussen twee zwanen bij hun nest. Ze moeten voelen dat ik ze geen kwaad wil doen. Welke andere broedende zwaan laat dit toe.

Vorige jaar liet vader zwaan me tussen zijn kroost in lopen. 7 jonge zwanen en totaal niet bang! Ik vind dit zo'n wonder dat ik het universum die me dit moment met de zwanen geschonken heeft vurig bedank...en de zwanen natuurlijk!

Ik ben zo ontroerd door dit gebaar van vertrouwen. Het is net alsof moeder speciaal voor mij is opgestaan om mij haar eieren te laten zien. Ze zijn enorm groot, zwaneneieren. Ik hoop zo dat ik de jongen nog ga zien uitkomen. Ik weet niet exact hoe lang ze op de eieren zit. Het duurt iets van 5 weken voor ze uitkomen. 5 mei vertrekken we naar Spanje. Ik ben benieuwd of het universum daarin ook nog een handje wil helpen!

Moeder zwaan laat zich weer op haar eieren zakken. Heel behoedzaam vouwt ze haar vleugels weer over haar aanstaand kroost heen. Wat prachtig is dit!

Als ze zich weer helemaal geïnstalleeerd heeft vind ik dat het tijd voor mij is om ze met rust te laten. Ik bedank ze voor dit mooie moment.
Als ik verder door de bosjes sluip stuit ik op een minder fijn tafereel. Een dode eend! En iets verder op een prachtig ei. Het is zwaar en heel koud. Wat er in zit kan onmogelijk nog in leven zijn. Ik weet niet of de dode eend bij het eenzame ei hoort. Daar zal ik ook nooit achterkomen. Ik neem het ei mee en loop even later met zakken vol natuurschatten naar huis.

Bij de molshoop aangekomen zie ik dat meneer mol de hoop weer heeft dichtgegooid. Ik maak het heuveltje weer open en ga dan met mijn rug tegen een boom zitten wachten en hopen dat meneer mol de molshoop nog een keer in orde wil komen maken.
Ik heb blijkbaar mijn cadeautjes van het universum voor vandaag al ontvangen. Ik zit een half uur met mijn camera in de aanslag, maar meneer of mevrouw mol verschijnt niet. Had ik ook kunnen weten. De mol graaft de aarde van binnenuit naar boven tot een hoop. De kans dat ik een kopje boven de hoop zou zien uitsteken met zo'n blik van "Hier ben ik!" is uiterst klein. Maar ik heb wel even lekker gezeten en de energie van de boom waar ik tegenaan leun in me opgenomen. Energiek wandel ik terug naar huis!