Het is nu echt volop broedseizoen. Waar je ook kijkt zie je de troontjes van de meerkoeten boven het water uitsteken en voor het geoefende oog zijn er nesten van futen en waterhoentjes te bewonderen tussen de rietstengels. Het is vandaag mijn verjaardag, maar ik heb ook praktijkdag van de ACC, Academie voor Coaching en Counselling, waar ik mijn specialisatiejaar volg. Het weer heeft een klein dipje. De zon weet niet aldoor het wolkendek te doorboren met zijn stralen, waardoor het in de schaduw kil is. Toch ga ik in de pauze langs het water lopen om te kijken of er nog iets te beleven valt. En ja hoor, wie er oog voor heeft ziet altijd wat. Ik moet me met mijn blote benen door een veld met brandnetels worstelen, au au au, maar dan word ik ook beloond met een fantastisch meerkoetennest. Meerkoeten verwerken de grootse rotzooi in hun nesten en ook het water om het nest heen ligt soms vol troep. Zo ook op deze plek. Maar ondanks de troep bruist het er van leven. Vader en moeder meerkoet zijn inmiddels de trotse ouders geworden van minstens 7 kleine meerkoetjes. Onbegrijpelijk dat ik de lelijke duivenjongen van gisteren voor meerkoetbaby's heb aangezien. De echte meerkoetbaby's hebben een rood keppeltje op, zijn veel kleiner en hebben over het hele lijfje veel slordige veertjes. Ze zijn uitstekend in staat om zelf op en af het nest te klimmen en het ruime sop te kiezen. Nou, de twee duivenjongen konden nog niet eens op hun lange onhandige poten staan!
Het is ontzettend leuk om de bedrijvigheid rond het nest gade te slaan. Pa en ma meerkoet gaan om de beurt met het kroost het water in, want in het nest ligt namelijk nog één ei wat bewaakt moet worden. Geen idee of er nog iets levends in zit, maar de ouders zijn er in elk geval voordurend mee in de weer. De kleintjes klimmen op en af het nest, met grote vaardigheid. Zo klein, maar toch al tot heel wat in staat.
Vader meerkoet krijgt een fuut in het oog en toont even zijn echte meerkoetenaard. De fuut krijgt er van langs. Toch blijft de fuut wel in de buurt van het nest rondhangen. Ik begin me af te vragen of futen soms ook jonge meerkoeten pakken. Reigers doen dat, dat weet ik wel. Ik sluip in de richting van de fuut en ontdek algauw dat ook de fuut op zijn beurt bezig is een nest te verdedigen. Vrouwtje fuut ligt onder wat overhangende takken op een nest. Als ze mij ziet schrikt ze en springt meteen in het water. Er worden een heleboel eitjes zichtbaar. Het vrouwtje blijft in de buurt van het nest, maar klimt er niet op. Ik sta aan de overkant van het water, maar zelfs dat is voor haar te bedreigend. Pas als ik echt weg ga schuifelt ze weer op haar nest.
Het is tijd om terug te gaan naar de les. Ik loop terug langs het water en zie in een bosje een hele tray met bier staan. Van een zwerver? Ik zie het voor me, hoe die zwerver daar straks met een stel vrienden de bosjes in kruipt om zich te goed te doen aan het bier temidden van al die ganzen, want daar stikt het van op deze plek. Evenals hun poep!
Als ik weer boven ben, stuur ik André een SMS en vraag hem de grote camera mee te brengen als hij me straks weer komt halen, zodat ik een betere foto kan maken van de broedende gans in de bosjes.
Als André me aan het einde van de middag komt halen heeft hij braaf de camera meegenomen.
Ik ren weer door de brandnetels, opnieuw au au au, om nog een paar foto's van de futen te maken. Nu ik op
afstand kan blijven doordat ik de telelens heb, blijft ze op haar nest.
Ik schiet nog een paar een paar leuke plaatjes van de meerkoetmoeder op haar nest met het kleine kopje van een van haar kinderen dat onder haar warme verenpak uitpiept.
Wat een prachtig seizoen is dit toch, de lente. Al die broedende watervogels en het jonge spul dat nu al of anders straks door het water zal peddelen. Een paar dagen geleden zag ik midden in de binnenstad een familie nijlgans met wel 9 jongen. Prachtige dieren, puur genieten om naar ze te kijken.
André zit geduldig in de auto te wachten tot ik mijn hobby voldoende heb uitgeleefd. Als ik alle nesten, inclusief de broedende gans, minstens tien keer heb vastgelegd op de foto spring ik in de auto en rijden we naar huis om mijn verjaardig te gaan vieren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten