Spechten en zo!

8 april 2011, 10:30

Vanaf het moment dat ik wakker ben is de lucht stralend blauw, maar als ik in mijn zomerjurk en blote benen naar buiten ga valt het me qua temperatuur toch tegen. De zon schijnt, maar de koelte van de mistige nacht is nog niet geheel uit de lucht.

Bijna helemaal aan het begin van het park wordt mijn aandacht al getrokken door een geluid dat ik niet direct kan thuisbrengen. Ik zoek de takken boven mijn hoofd af, want het geluid lijkt van ergens boven me te komen. Mijn oren blijken absoluut onmisbaar te zijn bij mijn waarnemingen. Vaak hoor ik eerst iets. Vervolgens probeer ik het geluid te traceren en negen van de tien keer ontdek ik dan ook de maker van het geluid.

Hoog in de boom boven mij zie ik iets bewegen. Het lijkt behoorlijk groot en ik denk eigenlijk aan een kleine roofvogel. Ik weet het dier in de lens te vangen en nog zie ik niet meteen wat het is. Het klappert met zijn vleugels, waardoor wat ik zie bruin lijkt. Dan ineens zie ik iets vuurroods. Nog steeds ben ik niet zeker van wat ik denk te zien, maar ik begin te vermoeden dat het wel eens een grote groene specht zou kunnen zijn. Alleen dat geluid is zo merkwaardig. Het klinkt als woelewoelewoele en niet als het geluid wat ik ken van de Woody Woodpeckercartoons. Terwijl ik zoveel mogelijk foto's schiet vliegt het beest ineens weg.

Ik zoek de foto op in de camera en haal het beeld dichterbij. Ja, hoor...onmiskenbaar een grote groene specht. Verbaasd kijk ik naar de enorme snavel. Veel groter dan die van de kleine bonte spechten die ik tot nog toe alleen nog maar gezien heb. Dit is echt een stuk gereedschap! En dan die rode kop! Wat een prachtig dier. Even later spot ik hem in een volgende boom. Hij maakt aanhoudend het woelewoelewoele geluid. Als ik hem weer in beeld heb zie ik dat hij doodleuk aan het toiletteren is. Grote snavel tussen de veren en poetsen maar. Ineens heeft hij er genoeg van en vliegt weg.

Ik ben nog helemaal onder de indruk van deze prachtige vogel, die ik zo op de vroege ochtend op een visiteblaadje van het universum aangereikt heb gekregen. Boven mijn hoofd doet een eekhoorntje aan acrobatiek. Ik zie een kopje van boven de tak en een staart van onder de tak uitpiepen. Zo nu en dan kijkt hij met zijn kleine kraaloogjes mijn richting uit, want hij weet dondersgoed dat ik hem zie.

Ik wandel verder.Vanochtend zijn het niet de winterkoningen, maar boomkleversdie me de bosjes in lokken. Ik hoor weer hun specifieke geluid en ik probeer op mijn gehoor af te gaan. Onmogelijk! Het geluid lijkt van alle kanten te komen. Of het is een hele snelle sneaky boomklever, die iedere keer snel een andere boom invliegt of het zijn er meerdere die over en weer met elkaar van gedachten wisselen. Hoe ik ook luister, het lukt me niet mijn oren en ogen op elkaar af te stemmen. Ik wil het net opgeven als ik iets blauws zie wegvliegen. Het landt op een dode boom vol gaten, die ongetwijfeld vol met verrukkelijke insecten zit. Het lukt me eindelijk om er een voor de camera te krijgen. Groot is mijn verrassing als er naast de eerste nog een tweede opduikt. Zie je..het waren er toch meer dan een die ik gehoord heb.

Omdat ik zin in koffie heb en ik eigenlijk nog in euforie verkeer over mijn specht besluit ik even naar huis te gaan om te lunchen. Mijn dag kan al niet meer stuk met die joekel van een specht op de foto.