Van Pamplona naar Puente la Reina

9 mei, de tocht van Pamplona naar Puente la Reina.

De wekker staat weer om 6 uur. Midden in de nacht gaat de mobiel af van de Japanner die boven mij ligt. Ik ben weer klaarwakker. Om mij heen klinkt weer een waar snurkorkest. Een man maakt stikgeluiden en ik ben bang dat er zo meteen een ambulance voor hem moet komen. Er verschijnt geen ambulance dus ga ik er vanuit dat hij dit iedere nacht doet. Al met al word ik toch redelijk goed uitgeslapen wakker als onze eigen wekker gaat. Het pakken van de tassen gaat ons steeds beter af. Binnen een half uur staan we buiten. Even later lopen we langs de ruïnes van de oude stad Pamplona uit.

Het is prachtig weer. De lucht is helder blauw en in tegenstelling tot gisteren zijn er geen nevels, dus ook geen prachtige spinnenwebben. Wel paden vol kleurige bermbloemen en honderden zingende vogels. Het lukt me om een paar hele mooie vogeltjes te fotograferen. Ik raak daardoor wel een heel eind achter op André , die steeds braaf op me staat te wachten in de schaduw van een boom.
We hebben weer gesprekjes met diverse pelgrims die we in de loop van de dagen hebben leren kennen. Waarschijnlijk zullen we ze de hele weg blijven ontmoeten, omdat we in een zelfde ritme van lopen zitten. Vandaag gaan we allemaal naar Puente la Reina, een prachtig stadje met een hele mooie pelgrimsbrug.

Mijn voeten houden het goed vandaag. Ik heb mijn sandalen aangetrokken om te kijken of dat verschil maakt bij het lopen en daar lijkt het op. Mijn voeten krijgen nu meer lucht.
De zon wordt na mate de dag vordert steeds warmer. We lopen over de sierra del Perdón naar boven waar we uiteindelijk via de Puerte del  Perdrón, de andere kant van de berg weer af zullen gaan naar Puente la Reina.  Al lang voor je er bent kun je op de bergkam  de windmolens zien staan. Ze maken deel uit van windenergiecentrale van Navarra. Meestal is er verschrikkelijk veel wind op de bergkam, maar niet vandaag. De molens staan bijna stil.

Om elf uur passeren we de Puerte del Perdón met het zo karakteristieke pelgrimsmonument van uit metaal gesneden figuurtjes die aan het wandelen zijn. Iedereen wil er mee op de foto, dus ook wij laten ons fotograferen door een Amerikaan, die we ook al een paar dagen kennen. Er staat boven ook een man met zijn auto die blikjes en broodjes verkoopt. Hij noemt zijn auto de Pelgrims mini Bar. Hij doet goede zaken, want iedereen heeft dorst.

Daarna gaan we weer afdalen langs een moeilijk begaanbaar rotspad. Het wordt steeds warmer en de hoedjes komen te voorschijn. Het pad voert langs prachtige groene graanvelden,  olijfbomen en de eerste wijnvelden. In de berm en bloeien koolzaad, veel klaprozen, wilde kamperfoelie en wilde roos. Het pelgrimsgevoel wordt heel sterk op zo’n mooi pad.

We kunnen nu  een omweggetje maken naar Eunate, waar de beroemde kerk van Santa María de Eunate staat. Men weet niet zeker of het nu een tempelierskerk is, een dodenkapel of een bedevaartkerk. Deze achthoekige kerk staat op een afgelegen plek midden in de velden. Wij zijn er op onze vorige Camino al geweest en we besluiten om deze keer niet te gaan. Ook omdat we gehoord hebben dat de kerk zelf op maandag gesloten is.

We komen aan bij het stadje Obanos, wat het ene moment nog vier kilometer en het volgende moment nog zes kilometer van ons verwijderd lag. De bewegwijzering klopt niet altijd even goed.  Mijn voeten staan inmiddels weer in brand en ik moet ergens zitten. Na even vragen komen we bij een bar waar we neerploffen met een biertje. Wat heerlijk is dat toch iedere keer als je zo gelopen hebt om dat biertje voor je te hebben staan. Er schuift een Ier bij ons aan tafel , die de omweg naar Eunate wel heeft gemaakt. Hij weet ons te vertellen dat onze schrijver  Cees Nootebo

We komen aan bij het stadje Obanos, wat het ene moment nog vier kilometer en het volgende moment nog zes kilometer van ons verwijderd lag. De bewegwijzering klopt niet altijd even goed.  Mijn voeten staan inmiddels weer in brand en ik moet ergens zitten. Na even vragen komen we bij een bar waar we neerploffen met een biertje. Wat heerlijk is dat toch iedere keer als je zo gelopen hebt om dat biertje voor je te hebben staan. Er schuift een Ier bij ons aan tafel , die de omweg naar Eunate wel heeft gemaakt. Hij weet ons te vertellen dat onze schrijver  Cees Nooteboom over dat kerkje heeft geschreven. Zo leren wij op de Camino weer iets over Nederland van een Ier.

Vanaf Obanos is het nog drie kwartier naar Puente la Reina. We worden verrast door een prachtige nieuwe herberg aan het begin van het stadje. Heerlijk! We gaan er meteen naar binnen. Ook deze herberg is van alle comfort voorzien. We gaan eerst even bijkomen en dan gaan we straks het stadje in. Even zitten bij die prachtige brug en afwachten wat de avond ons verder nog gaat brengen.