Een Roemeens hondje op het platteland van Groningen

Sizzle

Sizzle voor ze Daisy werd

Het is vrijdag 22 juli. Caitlín en ik zitten achter de computer. Ik ben bezig met het beantwoorden van mail, zij scrollt langs sites waar zwerfhonden op staan. Af en toe stopt ze bij een foto en vraagt mijn aandacht. “Kijk nou, mam. Deze is schattig!”

Het ene schattige hulpbehoevende hondje na de andere glijdt aan mijn oog voorbij. Ze zijn allemaal lief en ze hebben allemaal recht op een baasje.
“Kijk deze nou!”roept Caitlín weer. “Sizzle! En ze heeft nog een zusje Frizzle.”
Ik kijk opzij en mijn oog valt op precies de hond waarvan ik me had voorgesteld dat we die ooit zouden hebben. Ik schuif naast Caitlín en we lezen samen de bijzonderheden over dit hondje, dat een teefje blijkt te zijn. Ze is samen met haar zusje ergens op een weg in Roemenië aangetroffen. Ze waren doosbang en totaal in paniek. De hondjes zijn in eerste instantie in Roemenië opgevangen. Ze hebben alle inentingen gehad en zijn gechipt. Nu zijn ze door de stichting “Baasje gezocht” naar Nederland gehaald. Sliedrecht wordt als plaats genoemd. Caitlín en ik weten het zeker…Sizzle wordt van ons.

Frizzle en Sizzle 6 wkn oud

Ik sms André of hij al weet dat we morgen naar Sliedrecht gaan om Sizzle op te halen.

André sms’t terug: Oh, dat zwarte hondje met dat lichte buikje en pootjes en die vlekjes boven de ogen?
Ik sms hem verbaasd terug: Hoe weet jij dat nou?
André sms’t weer: Ik kan googlen.
Het kost nog een paar sms’jes om André ervan te overtuigen dat we Sizzle koste wat het kost op moeten halen. Ik herinner hem aan zijn woorden, uitgesproken op de Camino, dat het misschien toch weer tijd voor een leuk hondje wordt. En dit is een leuk hondje. Ik voel het gewoon, ik weet het zeker.

Als André later op de dag thuis komt kruipen we met z’n drieën achter de laptop.  André bekijkt het filmpje van Sizzle dat ook op de site staat. Hierin zie je Sizzle en haar zusje Frizzle rennen over een grasveld en spelen.

“Nou bel dan maar,”zegt André.
Zowel Caitlín als ik hebben een aversie tegen bellen met vreemden.
“Kun jij het doen,”vragen we aan André.
André pakt de telefoon. Even later horen we hem zeggen dat hij belt voor het hondje Sizzle en of die nog beschikbaar is.
“Al weg? Oh, dat is jammer!” horen we hem zeggen.
“Vraag naar Frizzle,”roep ik met een hart dat in mijn keel klopt. Frizzle het zusje staat met stip op 2 van hondjes die wij graag willen hebben. Ze is net zo welkom als Sizzle.
“Frizzle ook al weg? Hé wat is dat nu jammer,”horen we André weer zeggen. Hij hangt de telefoon op. Ik ben bijna misselijk van teleurstelling, maar dan zie ik iets in zijn ogen wat mij vertelt dat hij ons in de maling neemt.
“Ik heb helemaal niet gebeld,”zegt hij geamuseerd. Hij pakt de telefoon op en deze keer belt hij echt.

Beide hondjes zijn nog beschikbaar zegt de vrouw aan de andere kant van de lijn. Ze geeft André het adres en het telefoonnummer van een familie in Usquert, provincie Groningen. Ze zegt dat er inmiddels ook iemand anders gebeld heeft voor de hondjes, maar dat die problemen had om de familie te bereiken. Het is dus zaak gauw te bellen en als het ons ook niet lukt de familie te pakken te krijgen moeten we maar weer contact met haar opnemen.

Dat is even een tegenvaller. Sliedrecht is het adres van de stichting. De hondjes worden in pleeggezinnen opgevangen en Sizzle en Frizzle zitten nu op een boerderij op het Groningse platteland, in de buurt van de Duitse grens. Een heel eind weg. Maar morgen is het zaterdag. André en ik zijn allebei vrij. We kunnen er best naar toe rijden.

André belt naar het 06 nummer dat we gekregen hebben en heeft al  direct ene Aart aan de telefoon. Aart zegt dat hij niet over de hondjes gaat, maar dat hij zijn vrouw gaat roepen. Ja, de hondjes zijn nog wel allebei beschikbaar.

Er komt een vrouw aan de telefoon. Ze is blij en enthousiast als we aangeven geïnteresseerd te zijn in Sizzle, maar dat we Frizzle ook leuk vinden en dat we graag willen komen om in ieder geval een van de twee hondjes te adopteren. De vrouw steekt de loftrompet af over beide hondjes. Ze zijn lief, vrolijk en al zindelijk. We spreken af dat we de volgende dag naar Usquert komen om kennis te maken met de hondjes en er een te adopteren. In principe komen we voor Sizzle, maar als het beter klikt met Frizzle dan gaan we voor haar.

En zo hebben we in een paar uur de beslissing genomen om weer een hond te nemen met alle lusten en lasten die dat met zich mee gaat brengen.